Filofrosyne (księżyc)
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia |
6 lutego 2003 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2003 J 15 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
22 627 000 km[1] |
| Mimośród |
0,1899[1] |
| Okres obiegu |
689,78 d[1] |
| Nachylenie do ekliptyki |
146,492°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
236,674°[1] |
| Argument perycentrum |
18,405°[1] |
| Anomalia średnia |
58,865°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
2 km[2] |
| Masa |
~1,5 × 1013 kg |
| Średnia gęstość |
2,6 g/cm³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
~0,00081 m/s² |
| Albedo |
0,04 |
| Jasność absolutna | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|
Filofrosyne lub Philophrosyne[3] (Jowisz LVIII) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza. Został on odkryty przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda. Zalicza się go do grupy Ananke.
Jest jednym z 23 księżyców Jowisza odkrytych w 2003 roku, po 24 latach od chwili przelotu przez system tej planety sondy Voyager 2. Do 2019 roku nosił oznaczenie tymczasowe S/2003 J 15, jego nazwa została wyłoniona w głosowaniu. Mityczna Philophrosyne była personifikacją życzliwości i powitania, a przy tym wnuczką Zeusa[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Galileuszowe księżyce Jowisza
- Lista naturalnych satelitów Jowisza
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2014-06-17]. (ang.).
- ↑ a b c Scott S. Sheppard: Jupiter’s Known Satellites. [dostęp 2019-08-30]. (ang.).
- ↑ a b Nowe imiona dla księżyców Jowisza [online], www.tvp.info [dostęp 2019-08-28] (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- S/2003 J15. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-26)].
- S/2003 J15. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23]. (ang.).
